Journey

Geçen sene trailerını bloga koyduğum Journey, en sonunda çıkmış. Oyungezer okurken incelemesini görür görmez uzun süredir düğmesine basmadığım PS3'e doğru atıldım. Artık PSN Türkiyeden online oyun alınabildiği için oyunu hemen satın aldım. Sadece 25TL. Böye bir şaheser için o kadar ucuz bir fiyat ki.

 Daha trailerlarını gördüğümde ağzım açık kalmıştı ve beni çok etkileyiceğini tahmin etmiştim. Oyunu her karesi bir tablo, bir rüya, bir başka gezegende çekilmiş film gibi. Oyuna başlar başlamaz bunların karışımı hisler içerisinde ne yapacağınızı, sizi nelerin beklediğini merak etmeye başlıyorsunuz. En azından ben öyle hissettim. Oyun o kadar huzurlu ve o kadar çaktırmadan sizi yönlendiriyor ki, sanki hep oradaymışcasına oynamaya alışıyorsunuz. 

Journey'e aslında bir oyun değil, adı üstünde bir yolculuk, bir rüyayı yönlendirmek gibi bir deneyim. Oyuna başladım ve bitirene kadar başından kalkamadım. Her anında da, helal olsun bu oyunu yapanlara demekten kendimi alamadım. Çünkü bu eser neredeyse ticari amaç gütmeyen/güdemeyecek bir yapım. Bir çok kişinin bu muymuş bu kadar övdüğü oyun diyebileceğini biliyorum. Yapımcılar da bunu biliyor olacak ki, bunu kafalarından atıp, sadece sanata odaklanmışlar. Aynı tarz sanat anlayışına sahip insanlar bir araya gelince ortaya böyle eserler çıkıyor.

Nedir peki Journey?Kısaca oyunun başında size hedef olarak gösterilen(ima edilen) bir dağa ulaşmak için çöllerden, gizemli tapınaklardan, karlı dağlardan (ki oyun sadece çölde geçiyor sanıyordum) geçtiğiniz ve sonundaki süprize benim kadar şaşıracağınızı düşündüğüm bir tecrübe. Özellikle sonu gerçekten çok güzel. Oyun bitince yapımcıların isimlerinin geçtiği ekranlarda olanları izlemeye devam edin, ancak bunun sonunda Journey'in sebebini ve amacını anlıyorsunuz.

Grafikler; olağanüstü...kumların yayılışı, kum/kar fırtınaları, karakterlerin animasyonu, kumaş animasyonları,  her şey mükemmel.

Sesler; çok bir ses yok ama olanlar da çok güzel

Müzik; Oyunun en vurucu yanı, muhteşem keman ağırlıklı bir müzik sürekli çalıyor, ve sanki müzik oyun ilerledikçe ilerliyor ve oyunun sonunda oyunla beraber bitiyor.

Oynanabilirlik; Zor bir oyun değil, çözmesi bazısı için zaman alabilir. Ama asıl eğlenceli olan, oyunda bazı bulmacaları geçmeniz için, size online katılan başka bir oyuncunun olması. Bir anda çölde karşınıza o an sizin gibi bu deneyimi yaşayan, belki bulmacalarda kaybolmuş birisi ile karşılaşıyorsunuz. Beraber ilerleyerek olayları çözüyorsunuz. Mesela çok hoşuma giden bir örnek vermek istiyorum. Karlı bölümlerin birinde, donmamak için birbirinize temas ederek yürümeniz gerekiyor. Bu sayede birbirinizi ısıtarak fırtınada donmaktan korunuyorsunuz.

İletişim için sadece tek bir nota, veya arka arkaya tuşa basarak çalınan bir melodiyi kullanıyorsunuz. Karşınızdaki ne anlıyor?Hiç bir şey:)Sanki iki, aynı dili bilmeyen yabancının bir amaç uğrunda çabalaması gibi takılıyorsunuz. Oyun sırasında oyunu dondurma ve bir süre bekleme, veya oyundan çıkıp girildiğinde karşınıza başkası çıkıyor. Kimdi bu kişi diye merak ederseniz, oyunda sırasıyla sizinle oynayanların PSN nickname'i oyun sonunda size bildiriliyor.

Ben bu oyuna on üzerinden 9 veriyorum. Uzun süredir böyle güzel bir deneyim yaşamamıştım. Hemen  Thatgamecompany firmasındaki arkadaşların tek tek elini sıkmak istiyorum. Umarım yine böyle yapımlarla karşımıza çıkarlar. Oyunun tek kötü yanı ise çok kısa olması. Ama yine de bu kadarı bile bence süper bir deneyim yaşatıyor.

Posted in: game, journey, Oyun, playstation, ps3, psn, thatgamecompany